China

De reis erheen

Eindelijk is het dan zover! Een half jaar geleden hebben we de vlucht al geboekt, want dat is goedkoper. En vandaag gaan we dan echt! Eerst met de cityhopper naar Düsseldorf en dan de 10 uur durende vlucht naar Beijing.
Op zich hebben we fijne zitplekken, midden in met niemand achter ons. Dus lekker de stoel naar achter knallen! Slapen gebeurd niet echt en na toch minder dan 10 uur vliegen zijn we geland in Beijing.

Beijing

We komen om 05:11 aan en als eerste gaan we door de douane, geen hallo, welkom of iets. Paspoort checken en door. Goed oké…
Onze bagage halen, want met de overstap op Düsseldorf is het toch best spannend of de bagage ook meegekomen is.
Het vliegveld is er groot dus we moeten met een metro naar een andere hal waar onze bagage dan hopelijk is. En ja hoor! Daar zijn ze!
Joep, een goede vriend van Yuri, verblijft al een tijdje in Beijing als uitwisselingsstudent en neemt ons deze eerste dag even op sleeptouw. Wat echt heel fijn is! Je moet toch door die Jetlag heen en op geen slaap is dat niet heel makkelijk.
Eerst wordt ons uitgelegd dat we het beste alles met de metro kunnen doen, dus na de airport expres (wat schijnbaar alleen voor de rijke is weggelegd) kopen we een metrokaartje en zetten daar wat geld op. Zo eerst naar ons hotel, die we snel gevonden hebben. Spullen dumpen, douchen, en de stad bekijken.
Wat is het koud hier! Ik wist wel dat het koud zou zijn maar toch. Yuri koopt op aanraden van Joep een Chinese sim kaart. Want voor 25 euro heb je er al eentje plus 3gb internet, wat best fijn is in zo’n land. Anders worden het internetcafés en veel is trouwens ook afgesloten van het internet in China. Zoals; instagram, facebook, tumblr, snapchat, google. Maar daar hebben we ook weer een appje voor zodat wij het wel kunnen gebruiken. De sim kaart kopen is ook een uitdaging. Sommige nummers blijken geluksnummers te zijn en dan betaal je 100 yuan meer. Yuri is niet zo bijgelovig dus een goedkopere. Dan denk je dat het klaar is maar moeten we nog even met een vrouwtje mee naar buiten om de sim kaart een blok verder in een andere winkel op te halen.
We gaan naar Jingshan park waar we 2 yuan p.p. moeten betalen, maar we hebben onze “studentenpassen” dus we betalen maar 1 yuan. Dat is omgerekend 14 cent.
In het park hebben we vanaf boven uitzicht op de verboden stad. Door de smog niet zo goed te zien helaas. Er zijn veel oude mensen in het park die een soort van dans/gym doen spelletjes spelen. Een normale bezigheid voor de oude Chinezen mensen en je ziet het in veel parken. In het park staat ook de boom waar de Keizer Chang Zhen zichzelf heeft opgehangen. Na het park even opwarmen met thee, koffie, friet en een hamburger. Geen commentaar we zijn er net!
In Beijing is een enorm warenhuis, maar echt enorm! Met alleen maar nep merken, iedereen weet het en toch bestaat het. We hebben onze ogen uitgekeken!
Veel verkopers proberen je binnen te loken met hun slechte Engels. Gewoon niet op ingaan.
Het verkeer in Beijing is trouwens lach en zorg wekkend tegelijkertijd, al zeg ik het zelf. Ze rijden gelukkig wel op hun baan maar verder is het gewoon jezelf er tussen proppen. Auto’s, bussen, scooters (veel scooters) en ook wandelaars! Gewoon een zebrapad oversteken zegt Joep ze rijden je echt niet aan en zeker geen westerling want dat kunnen ze niet betalen. Veel scooters zijn elektrisch vanwege de smog, maar om energie te besparen doen ze de lichten niet aan, ook niet in de avond. Dus zo’n ding hoor je al niet en in de avond zie je ze ook niet…
Het plein van de hemelse vrede is bijzonder om te zien en echt groot! We kijken even rond maar echt meer dan een groot plein is het niet. Als we even gaan zitten blijken wij, en voornamelijk ik, een attractie te zijn. Veel mensen maken foto’s van ons en willen met ons op de foto. Ik had al gemerkt dat we werden nagekeken en soms stiekem een selfie met ons er op maar dit. Ze stonden bijna in de rij! S ‘avonds zijn we bij een vriend van Joep gaan eten, Ray. Hij serveert gerechten uit de provincie Yunnan. Echt lekker! Na het eten zakken we echt in en willen we slapen. We nemen afscheid van Joep, want de volgende dag gaan we naar Xian en zien we Joep pas weer de 20ste in Shanghai. Om 19:15 plaatselijke tijd donder ik in slaap. Ik ben zo moe! Lekker dromen en morgen richting Xian.
Half 1, ik ben klaar wakker! Die piep jetlag! Het is nu 17:30 in Nederland en ik ben klaar wakker. Na ander halfuur woelen vallen we, Yuri is ook wakker, eindelijk in slaap. De volgende ochtend zijn we toch echt alleen. Geen Joep meer die ons verteld hoe het moet. Maar zonder problemen komen we aan op het vliegveld en zitten we als enige westerlingen in een vliegtuig vol Chinezen naar Xian.